Nintendo Switch, 3 χρονια (και κατι) μετα

Coffee and Games, 04.10.2020:

Η φωτογραφία της ημέρας έχει να κάνει με το Star Wars, The Old Republic. Το SWTOR είναι λοιπόν ένα από τα games που ήθελα να παίξω καιρό τώρα για πολλούς λόγους. Πρώτον, όπως έγραψα και στο κείμενο για το Mass Effect, θέλω να παίξω ότι μπορώ να πιάσω στα χέρια μου από την παλιά καλή BioWare, και από αυτά που ακούω, και βλέπω όντας δύο ωρίτσες στο game, είναι ότι η ιστορία του είναι “παλιά καλή BioWare”. Δεύτερον, είμαι μεγάλος fan του κόσμου, προ Disney φυσικά, και το game είναι από τα καλύτερα που έχει να μας προσφέρει το σύμπαν αυτό. Τρίτο, και τελευταίο, κάτι έχω πάθει τώρα και θέλω να πιάνω GaaS για κάποιο λόγο. Μετά το Marvel’s Avengers, το οποίο ήταν πολύ κουραστικό η αλήθεια είναι, θέλω να παίξω games που θα φτιάξω έναν καλό χαρακτήρα και να πηγαίνω όσο πάει, και αυτό το game φαίνεται να πηγαίνει για πολύ ακόμα αν σκεφτείς ότι μόλις αυτό το μήνα έβγαλαν το καινούργιο expansion του. Θα δούμε πως πάει παρακάτω και, λογικά, θα μιλήσω για το παιχνίδι και άλλες φορές. 

Είμαστε επίσημα πλέον ένα μήνα πριν την καινούργια γενιά και θα ήθελα λίγο να σχολιάσω την κάθε εταιρεία και τις στρατηγικές τους, μιας και οι τρεις μεγάλοι πάνε με διαφορετικό πλάνο. Ίσως αυτά τα κειμενάκια να μπορέσουν να βοηθήσουν κάποιον που θα ήθελε να να επενδύσει στα καινούργια, και όχι μόνο, μηχανήματα. Αυτή τη εβδομάδα θα αρχίσω με την εταιρία που δεν έχω πιάσει ποτέ σε αυτά τα κείμενα, την εταιρία που πάει μόνη της χωρίς να την νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι και αυτό για κάποιο λόγο της βγαίνει, Nintendo λοιπόν. 

Ένας από τους κύριους λόγους που την πιάνω πρώτη είναι και το γεγονός ότι, με τα μέχρι τώρα στοιχεία, δεν πάει για “νέα γενιά” αλλά συνεχίζει να πορεύεται με την οικογένεια του Switch. Η εταιρία από το Kyoto, γνωστή για το γεγονός ότι δεν βάζει ποτέ νερό στο κρασί της, πλέει στη δική της θάλασσα και ενώ οι άλλοι δύο παίζουν με τα TeraFlops, το “καημένο” Switch συνεχίζει να πουλάει σαν τρελό με τεχνολογία που δεν λες ότι πατάει στην αιχμή της. 

Βασική φιλοσοφία του μηχανήματος είναι τα πραγματικά αποκλειστικά του games, σχεδόν πάντα με την υπογραφή της μαμάς Ninty αλλά και όχι μόνο (βλ. τίτλους σαν το Astral Chain). Έτσι εδώ έχουμε να κάνουμε με παιχνίδια που αν θες να τα παίξεις πρέπει να προμηθευτείς αυτήν την κονσόλα, καθώς pc ports κτλ. δεν υπάρχουν. Η κονσόλα από την ημέρα λανσαρίσματος της το 2017 δεν έχει ρίξει τη τιμή της, και έχει βγάλει δύο καινούργιες εκδόσεις, μια από αυτές να στοχεύει μόνο στον handheld χαρακτήρα της καθώς δεν μπορείς να την “κολλήσεις” κάπου για να παίξεις στην τηλεόραση σου. Η δεύτερη αυτή πρόταση είναι και πιο φτηνή, καθώς δεν αγοράζεις το ίδιο μηχάνημα. Τα games της κονσόλας έχουν μια τάση να μην κάνουν ποτέ εκπτώσεις, αν εξαιρέσεις κάποιες στο eShop της. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα δεν έχουμε στην κονσόλα τα “Nintendo Selects”, μια σειρά από games που υπάρχουν στις προηγούμενες κονσόλες της εταιρείας και έχουν να κάνουν με αυτά που πούλησαν πιο πολύ στο εκάστοτε μηχάνημα και φέρουν γενναία έκπτωση στην τιμή τους. Τέλος υπάρχουν φήμες ότι η εταιρεία θα λανσάρει μέσα στον επόμενο χρόνο μια καινούργια και πιο δυνατή έκδοση της κονσόλας. Από τη μία αυτές οι φήμες υπάρχουν από τότε που βγήκε η κονσόλα, καθώς από τότε ακόμα ήταν πιο αδύναμη σε σχέση με τον ανταγωνισμό, από την άλλη δεν ακούγεται και παράλογο αν σκεφτεί κανείς το πόσες διαφορετικές εκδόσεις του DS μας έχει δώσει. 

Προσωπική άποψη: Η Nintendo πάντα αξίζει. Τα αποκλειστικά της, είναι αποκλειστικά και όχι “console exclusive” και μ***κίες. Το κακό, ή ίσως καλό ή αδιάφορο όπως δείχνουν τα νούμερα, είναι ότι δεν κάνει εκπτώσεις. Ίσως αυτό να της επέφερε παραπάνω πελάτες αλλά η εταιρεία δεν θέλει. Εγώ αν έβρισκα κάποια κονσόλα της σε έκπτωση πάντως θα την αγόραζα αυτή τη στιγμή. Τα αποκλειστικά της είναι παιχνίδια που δεν μπορείς να προσπεράσεις έτσι εύκολα. Το ερώτημα που σηκώνει κουβέντα είναι όμως αν αξίζει να δώσεις τα λεφτά που η εταιρεία ζητά εν όψει μιας καινούργιας γενιάς, με πολύ καλύτερη τεχνολογία και σε κάποιες περιπτώσεις ίδια ή και “λίγα” παραπάνω χρήματα.